Dopada deprecha? Wsparcie w pod koniec ciąży...

Nigdy nie poznałam wielu kobiet w ciąży, w sumie mogę zliczyć na palcach - obracam się w takim towarzystwie że jeszcze nie to im w głowie.
Słyszę tylko - ale Ci zazdroszczę też bym chciała, ale rozsądek do nich przemawia - albo strach ?

W sumie praktycznie cała ciąże przeszłam psychicznie szczęśliwe, zdarzały się gorszę dni- ale nie było ich dużo, wiem że były - ale ich nie pamiętam konkretnie kiedy - i trwały nie długo.

Teraz jednak zaczynam świrować - i nie wiem czy to przez to że to końcówka - chociaż samego porodu JESZCZE się nie boje.  Ale po prostu wszystko mi ciąży.

1. Moje stopy od dwóch dni umierają po każdym spacerze. Wracają po 30 minutach do normy - ale wystarczy godzinny wolny spacer i masakra.

2. Zwyczajnie mi ciężko, brzuch już jest spory - spać nie mogę, siedzieć za długo nie umiem, stać też źle....- a tu jeszcze 10 tygodni o.0

3.Pożera mnie myśl o przeprowadzce - a mówiłam "Boże 3 tygodnie u matki.. jak ja to wytrzymam". a tu już siedzę prawie 2 tydzień a ubranka małego nie zrobione - dzisiaj puszczę 1 pranie

4.Jak se przypomnę ile jeszcze muszę kupić to mi się płakać chce - nie mam kompletnie NIC dla siebie.

5. Byłam kupić kieckę na wesele - wybrałam 12-ście - weszłam w 3.AUA.

6.Dodatkowo stałam się strasznie pyskata - kurde zawsze byłam - ale teraz to wiem że sama przesadzam...


I mam ciężkie dni, dzisiaj szczególnie, ale dobrze mieć wsparcie bliskich.
Pije teraz sok który mi przewieźli do szpitala- wcinam owoce które od nich dostałam i czekam na moje psy które oni zabrali na wieczorne pływanie nad stawem...
I gdyby nie oni nie dałabym rady sama z przeprowadzką
To dzięki wam jest lepiej
Dziękuje.

(zdjęcie ze strony luszczyca-blog)